Проза Янкі Сіпакова выяўляе стылістычна матываванае выкарыстанне груп семантычна звязаных простых сказаў. Простыя, мінімальна развітыя, часта няпоўныя сказы ў творах пісьменніка выступаюць як сродак лаканізацыі i экспрэсівізацыі маўлення. Нешматслоўнасць выкладу, зафіксаваная
ў простых канструкцыях, дазваляе лаканічна i дакладна абмалёўваць характэрныя прыметы, дэталі, абставіны i актывізуе экспрэсіўны падтэкст твораў: выяўляе настраёвую танальнасць кантэксту, перадае ўзрушанасць
аўтара-апавядальшка, ствараючы эфект яго прысутнасці, надае маўленню вобразнасць i выразнасць